“Ik schrok niet van mijn blaaskanker, maar maak er het beste van”

Op 91-jarige leeftijd heeft Bert Roebert een rijk leven achter de rug, vol mooie herinneringen en bijzondere ervaringen. Hij laat zich niet remmen door de jaren of tegenslagen, ook niet door de blaaskanker die in 2019 bij hem werd geconstateerd.

“Ik hou ervan om op fietsvakantie te gaan. Met de fiets achterop de auto naar een ander land rijden, opstappen en kijken wat de dag me brengt. Geen televisie, geen krant, maar buiten zijn, genieten van mooie uitzichten, de wind in mijn haren en leuke ontmoetingen. Het vrije leven, ik vind dat heerlijk. In 2019 was ik in Hongarije, toen ik over een put fietste en mijn voorwiel opeens weggleed. Daar lag ik, languit op de stoep. Het leek allemaal goed af te lopen, maar ’s avonds zag ik bloed in mijn urine. Was er dan toch iets beschadigd door de val? Ik besteedde er verder geen aandacht aan. Na een paar maanden zag ik opnieuw bloed in mijn urine. Toen besloot ik toch maar naar de dokter te gaan. Het bleek niet te zijn veroorzaakt door mijn onhandige manoeuvre, maar door kwaadaardige poliepen in mijn blaas. Ik ben blij dat ik toch besloot naar de dokter te gaan. Eigenlijk moet je met dit soort dingen niet te lang doorlopen.”

Nuchter in het leven

“De arts in het ziekenhuis keek erg ernstig toen hij me na het onderzoek de uitslag gaf. Ik was naar het ziekenhuis gegaan in de verwachting een geruststellend bericht te krijgen, maar ik schrok niet. Ik ben geen 35 meer; op mijn leeftijd ben ik aan het einde van mijn leven, het is het een of het ander. Mijn drie dochters namen het bericht goed op. Dat kwam denk ik ook doordat ik zelf zo rustig was, waardoor ze niet verontrust raakten.

Tijdens een operatie is een vrij grote poliep verwijderd. Omdat de artsen daarna niet tevreden waren, moest ik nog een keer onder narcose om de blaas schoon te laten schrapen. Ik kan me niet herinneren dat ik er erg van was of veel pijn had. Ach ja, het is niet erg plezierig, maar het gaat vanzelf over. Ik sta vrij nuchter in het leven. Op moeilijke momenten is het handig als je niet in paniek schiet. Dus ook niet toen ik blaaskanker kreeg, daar heb je alleen jezelf maar mee. En je omgeving, want die gaat zich dan zorgen maken. En als ik iets wilde voorkomen, dan was dat het.”

Twee liter water

“Ik heb de behandeling heel serieus genomen en alles gedaan wat me werd opgedragen. Twee liter water drinken bijvoorbeeld, daar heb ik me keurig aan gehouden. Ook ben ik naar alle controles gegaan. Eerst om de drie maanden, vervolgens om de zes en inmiddels ga ik eens per jaar. Recent ben ik weer geweest voor een CT-scan. In mijn dossier lees ik dan via internet een heel verslag met allerlei interessante termen, waarvan ‘geen maligniteit’ de belangrijkste is. Niets kwaadaardigs. Niet dat ik me daar zorgen over maak, maar het is fijn om te weten. Die termen puzzel ik allemaal uit. Het gaat over mij, dus ik wil graag weten en begrijpen wat er staat. Dat geeft ook rust.

Alle brieven en uitslagen die ik van het ziekenhuis heb gekregen, bewaarde ik in een dossier dat behoorlijk dik werd. Inmiddels heb ik het meeste weggegooid. Ik wilde er ook wel een streep onder zetten. De belangrijkste uitslagen heb ik bewaard; het kan wellicht handig zijn om ze er nog eens bij te pakken. Het hele proces heeft mij eigenlijk op geen enkel moment van mijn stuk gebracht.”

Geen treurnis

“‘Ik ben een kind van God, bemind en voor geluk geboren’, zeg ik weleens. Ik heb een gelukkig leven, en de blaaskanker heeft dat niet veranderd. Dat geluk heb ik zeker ook meegekregen vanuit het gezin waarin ik ben geboren. Mijn ouders waren al wat ouder toen ik kwam, 45 en 35. Zij hadden al een heel leven achter zich en konden mijns inziens daardoor rustiger met hun kinderen omgaan. Ik mocht naar school, studeren. Het is een groot geluk als je in een fijn gezin opgroeit en een stabiel leven hebt, ook later met mijn vrouw en kinderen. Sinds mijn vrouw is overleden, woon ik alleen, maar dat is geen treurnis meer. Ik lees veel, ben ook weer gaan fietsen zoals tevoren en maak plannen om in 2025 op fietsvakantie te gaan. Ik denk dat het de Franse Bourgogne wordt. Ik kijk ernaar uit.”

Het verhaal van Bert heeft ook in het verenigingsmagazine gestaan in maart 2025.